ผู้อยู่อาศัยในบ้านพักคนชราที่ถูกคุมขังอยู่แต่ในห้องในช่วงโควิดก็เปรียบเสมือนผู้เช่าที่ถูกขังไว้ในห้องนอนโดยเจ้าของบ้าน ไม่สามารถอาบน้ำได้ ทำได้แค่แซนด์วิชสำหรับมื้ออาหาร และตัดขาดจากผู้มาเยี่ยมและเข้าสังคมกับเพื่อนผู้อยู่อาศัย หากเกิดขึ้นกับผู้เช่า พวกเขามีสิทธิ์ที่จะหยุดจ่ายค่าเช่า ไปที่ศาลอุทธรณ์ หรือย้ายออก แต่ผู้ดูแลผู้สูงอายุต้องจ่ายต่อไป เครือจักรภพได้กระตุ้นให้มีการสอบสวนโดยเน้นที่การเสียชีวิตของผู้อยู่อาศัยในช่วงโควิด แต่การเน้นที่แคบนี้เพิกเฉยต่อ
ผลกระทบในวงกว้างของการแพร่ระบาดต่อคุณภาพชีวิตของผู้อยู่อาศัย
ผู้อยู่อาศัยในบ้านพักคนชราจะจ่ายสิ่งที่เรียกว่าBasic Daily Fee ซึ่งกำหนดไว้ที่ 85% ของเงินบำนาญสำหรับวัยโสดเพื่อให้ครอบคลุมค่าอาหาร ค่าซักรีด และบริการอื่นๆ ในการดำรงชีวิตประจำวัน ปัจจุบันอยู่ที่ $53.56 ต่อวัน
ประมาณครึ่งหนึ่งยังจ่ายค่าที่พักด้วยวิธีการทดสอบ ไม่ว่าจะเป็นเงินมัดจำค่าที่พักแบบขอคืนได้ ล่วงหน้า (RAD) หรือค่าที่พักรายวัน (DAP) ที่เหมือนค่าเช่า
RAD จะได้รับคืนเต็มจำนวนภายใน 14 วันหลังจากที่ผู้พำนักออกไป บ้านอยู่นอกดอกเบี้ย RAD เฉลี่ยน้อยกว่า A$500,000 บางคนเกิน 1 ล้านเหรียญ
การเปลี่ยนแปลงนี้ดูเหมือนจะสะท้อนให้เห็นถึงการรับรู้ที่เพิ่มขึ้นในส่วนของผู้พักอาศัยที่เข้ามาใหม่ และครอบครัวของพวกเขา และที่ปรึกษาว่าภาระผูกพันทางการเงินของ RAD อาจไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุด หากการเข้าพักนั้นสั้นลงแทนที่จะยาวขึ้น
ระยะเวลาการเข้าพักโดยเฉลี่ยจะคลาดเคลื่อนจากการเข้าพักระยะยาวบางรายการ ในขณะที่การเข้าพักโดยเฉลี่ยเกือบสามปี ค่ามัธยฐาน (ปกติ) อยู่ที่ครึ่งหนึ่ง ผู้อยู่อาศัยประมาณ 30% ออกไปภายในหกเดือน ส่วนใหญ่เกิดจากการเสียชีวิต
Commonwealth จ่ายค่าที่พักเพิ่มเติมเพื่อให้ครอบคลุมค่าใช้จ่ายในการจัดหาที่พักทั้งหมดหรือบางส่วนให้กับผู้ที่ไม่สามารถจ่าย RAD หรือ DAP เต็มรูปแบบได้ ปัจจุบัน $59.49 ต่อวัน ส่วนเสริมเป็นพร็อกซีสำหรับ DAP เฉลี่ย ผู้พักอาศัยที่ชำระค่าธรรมเนียมพื้นฐานรายวันและค่าที่พักรายวันเท่ากับส่วนเสริมจ่าย $791.35 ต่อสัปดาห์
แต่สำหรับผู้อยู่อาศัยจำนวนมากที่ต้องอยู่แต่ในห้องของตน
ค่าธรรมเนียมรายวันพื้นฐาน $374.92 ต่อสัปดาห์สำหรับบริการที่ไม่ได้จัดส่งเต็มจำนวนอีกต่อไป
สำหรับผู้อยู่อาศัยเหล่านี้ เงินมัดจำค่าที่พักที่สามารถขอคืนได้หรือเงินค่าที่พักรายวันเป็นจำนวนมากสำหรับที่พักที่ไม่สามารถใช้งานได้อย่างเต็มที่
มีคณะกรรมการคุณภาพและความปลอดภัยในการดูแลผู้สูงอายุที่พวกเขาสามารถร้องเรียนได้ แต่เนื่องจากผู้อยู่อาศัยแต่ละคนมีข้อตกลงส่วนตัวกับผู้ให้บริการ จึงต้องทำแบบตัวต่อตัวแทนที่จะทำร่วมกัน
Lynelle Briggs กรรมาธิการการดูแลผู้สูงอายุ เคลลี่ บาร์นส์/เอเอพี
ความสามารถในการเคลื่อนที่ถูกจำกัดในช่วงเวลาที่ดีที่สุด นอกเหนือจากการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ที่เกี่ยวข้องแล้ว การหาตำแหน่งงานว่าง การเตรียมการทางการเงิน และการรับเงินคืนจาก RAD นั้นต้องใช้เวลา
เครือจักรภพ ผู้ให้บริการ และแม้แต่สภาสูงวัยอธิบายถึงสิ่งที่เรามีว่าเป็น “ ระบบการดูแลผู้สูงอายุที่ขับเคลื่อนโดยผู้บริโภคและอิงตามตลาด ” แต่ผู้บริโภคไม่สามารถขับรถได้
พวกเขาขาดอำนาจต่อรองและการร้องเรียนรายบุคคลต่อคณะกรรมการคุณภาพและความปลอดภัยในการดูแลผู้สูงอายุนั้นมีอยู่ไม่มาก ไม่มีผู้สนับสนุนคนใดพูดถึงการดำเนินการในชั้นเรียน
จุดเริ่มต้นคือการยกเลิกเงินมัดจำค่าที่พักที่ขอคืนได้ ตามคำแนะนำของกรรมาธิการการดูแลผู้สูงอายุLynelle Briggsในเดือนมีนาคม 2021
ซึ่งหมายความว่าผู้อยู่อาศัยไม่ได้จ่ายค่าเช่าล่วงหน้าเป็นเงินก้อนอย่างมีประสิทธิภาพ
ในระยะสั้น จำเป็นต้องมีการดำเนินการทันทีเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีผู้อยู่อาศัยรายใดต้องจ่ายค่าธรรมเนียมอย่างต่อเนื่องสำหรับบริการรายวันที่พวกเขาไม่ได้รับหรือสำหรับที่พักที่พวกเขาสามารถครอบครองและใช้งานได้ในลักษณะที่จำกัดมากเท่านั้น
แต่การกำหนดให้ผู้ให้บริการชำระคืนและละทิ้งการชำระเงินเหล่านี้แม้เพียงบางส่วนอาจกระทบต่อสภาพคล่องของพวกเขา ซึ่งเป็นอันตรายต่อความสามารถในการให้การดูแลต่อไป
เครือจักรภพจำเป็นต้องเตรียมการชดเชยอย่างเร่งด่วนและตรวจสอบให้แน่ใจว่ามีการเรียกเก็บเงินเฉพาะกับบริการที่จัดส่งเท่านั้น
เว็บแท้ / ดัมมี่ออนไลน์
